วันจันทร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559

ดวงตาแห่งปัญญา กับ จิตใจดั่งขุนเขา ( พิเศษ )

                                               

 ....เสียงนันอยู่นันเอง บนต้นไม้ยักษ์ทีมีกิงไม้พันกันไปฟันกันมาแผ่กิ่งก้านให้ร่มเงานั้น มีนัยน์ตากลมโตสีอำพันคู่หนึ่งทอประกายเจิดจ้าภายใต้เงาไม้มืดมิดปิงเขม้นตาจ้องอีกครั้ง แล้วก็รู้สึกโล่งอก เขาไม่รู้อะไรอีกเยอะแยะแต่ถ้าเห็นนกฮูก เขาก็รู้ว่าเป็นนกฮูก“ทางของผมถูกปิด ต้นไม้พวกนี้แหละครับที่ทำให้ผมติดอยู่ที่นึ่”ปิงแก้ตัว“ต้นไม้ที่ทำให้เจ้าติดอยู่ที่นึ่ เป็นต้นไม้ที่ทำให้เราอยู่ในที่สูงอย่างนี้แล้วมันไม่ใช่ต้นไม้เหมือนกันหรอกเหรอ” นกฮูกถาม“แล้วยังไงล่ะ” ปิงถามกลับไป นั้าเสียงหงุดหงิดเล็กๆ “พวกนั้นปิดทาง ทำให้ผมไปต่อไม่ไต้”  เครื่องไล่หนูไฟฟ้า “ถ้าหนทางที่เจ้าเลือกเดินไม่มือุปสรรค เจ้าก็จะไปไม่ถึงไหนเลย”ปิงหมดทางโต้กลับ“เจ้านี่ช่างมืดบอดจนมองไม่เห็นหนทางเอาเลยจริงๆ” นกฮูกพูดต่อนั้าเสียงเนิบนาบ “หนทางที่ว่านี้หาได้เป็นทางเดินธรรมดาไม่ หากเป็นมรรคาทางจิตวิญญาณซื่งมืลมหายใจ ไม่ว่าจะอยู่ภายในตัวเจ้าหรือภายนอก มรรคานั้นจะรอเจ้าอยู่เสมอ จงเปิดรับมัน แล้วมันจะชี้นำและปลดปล่อยพาเจ้าลอยเติบโตขึ้น เจ้าจะไม่ต้องตกอยู่ในสภาพที่ถูกกดเอาไว้เช่นนี้ และที่เหลือนอกนั้นล้วนเป็นแต่เพียงการดิ้นรนที่ว่างเปล่าทั้งสิ้น”

 ชิน ฒนัปยไนฝืระมหัศปิรรย์น่าสนใจ ปิงคิด ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่านกฮูกตัวนี้เป็นนกแก่ๆ ที่ฉลาดเฉลียว ถ้านกถูกช่วยเขาได้ ก็น่าจะดี“จากจุดที,คุณเกาะอยู่นั่น คุณพอจะบอกได้มั้ยว่ามีทางไหนที่ผมพอจะไปได้บ้าง” ปิงถามนกถูกส่ายหัว “การจะเห็นหนทางที่เจ้าควรจะไปนั้น เจ้าต้องถามตัวเอง ขจัดความสับสนทั้งปวงออกไปจากสมอง แล้วฟังเสียงจากใจแห่งตน”“การที่จะรู้ว่าเจ้าคือใครกันแน่ และจะไปสู่เป้าหมายที่เจ้าต้องการอย่างไร เป็นภาพที่แม้แต่คนตาบอดก็มองเห็น”“ผมน่าจะอาสัยตาของคุณได้นะ” ปิงว่า “คุณจะช่วยผมหน่อยได้มั้ย”“เจ้าต้องหาทางของเจ้าเอง” นกฮูกตอบนั้าเสียงของนกฮูกเจือความเหนื่อยหน่าย แต่ก็มีความเมตตาแฝงอยู่“มีเพียงหัวใจของเจ้าเท่านั้น ที่จะเป็นพสังซี้นำทางของเจ้า” นกฮูกพูดต่อ “เจ้าต้องพึ่งตัวเองเหนือทุกอย่าง ทางเดินไปสู่ชีวิตที่มหัศจรรย์นั้นสอนกันไม่ได้ เพราะมันอยู่ในใจอยู่แล้ว โดยมีวิญญาณนั้นเล่าคอยช่วยปันแต่งให้ชัดเจน และเป็นหนทางที่เจ้าต้องเดินตาม”“ถ้าอย่างนั้น จะให้ผมเริ่มตรงไหนดี” ปิงถาม“เริ่มจากจุดที่เจ้ายืนอยู่นั่นแหละ” วงจรไล่หนู นกฮูกอธิบาย “เริ่มด้วยการปลุกหนทางในตัวเจ้าให้ตื่น เจ้าต้องเปิดใจรับหนทางนั้นก่อน จึงจะได้ รับหนทางนั้นมา”“อย่างไรกันแน่” ปิงยังไม,หายงง“ไม,ใช่อย่างไร” นกถูกตอบทันควัน “ต้อง ‘อย่างนี้’” พร้อมกับคำพูดนั้น นกฮูกก็กางปีกออก อุปกรณ์ไล่หนู แล้วพาตัวเองร่อนลงมาจากกิ่งไม้ที่เกาะอยู่ มาหยุดอยู่ตรงหน้าปิง ตีปีกพึ่บพั่บ แล้วใช้จะงอยปากไซ้ขนให้เรียบร้อย“ฝันจะเริ่มไม่ไต้ หากเจ้าไม่เริ่มฝัน” นกถูกอธิบายต่อ “วินาทีนี้แหละเป็นเวลาที่เจ้าต้องเริ่มไขว่คว้าหาตัวตนให้พบ”“มีคนเป็นจำนวนมากที่เฝืารอจังหวะ และสถานที่ที่เหมาะสมเพื่อเริ่มฝัน การรอคอยนั่นแหละที่ผลักไสเหตุการณ์อันพึงปรารถนาให้พ้นตัวเจ้าต้องลงมือก่อน จึงจะไต้เป็นตามใจปรารถนา”แน่นอนปิงไม่เคยรู้เรื่องทำนองนี้มาก่อน“ได้โปรดเถอะ ผมต้องการคำแนะนำของท่านเพื่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทางที่ผมต้องการ”“เจ้ารู้มั้ยว่าต้องการจะไปไหนในที่สุด”ปิงแกล้งทำเป็นรู้ดี “พอทราบบ้างแล้วครับ”“ถ้าเจ้าไมรู้ว่าจะไปไหน เจ้าจะเลือกใช้เล้นทางไหน ก็มีค่าเท่ากัน”นกฮูกย่างเท้าก้าวไปช้างหน้าสองสามก้าวก่อนหมุนตัว แม้จะอายุมากแล้ว แต่การขยับตัวของนกฮูกก็งามสง่าเต็มไปด้วยพลัง เขาหันไปมองปิงด้วยสายตาที่แปลกใจนิดๆ“แต่การจะรู้สิ่งที่เจ้าไม่รู้เป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตที่มีเป้าหมาย”ทนนัฉยใฒระนหัศปิ5รย์“ชีวิตที่มีเป้าหมายอย่างนั้นเหรอ”“ชีวิตที่มีเป้าหมายหมายถึง สิ่งที่เจ้าทำเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกบตัวตนของเจ้า ความชัดเจนของวัตถุประสงค์ หัวใจที่เปิดกว้าง และสมองที่ตื่นอยู่ตลอดเวลา สิ่งเหล่านี้ล้วนให้พลังที่จะนำทางเราไปสู่ชะตากรรมของเราทุกคน การมีชีวิตที่เราเลือก ไม่ใช่ชีวิตที่ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม คือการใช้ชีวิตที่มีเป้าหมาย”“ถ้าอย่างนั้น การใช้ชีวิตที่มีเป้าหมายก็คือ สิ่งที่ผมฝันอยากทำละ”“จงเผื่อใจรับความผิดหวังไว้ด้วย” นกฮูกเตือน“คุณนี่ฉลาด แล้วก็ยิ่งใหญ่จริงๆ”ปิงว่า เครื่องไล่หนูราคาถูก “ช่วยสอนผมหน่อยนะครับ”“เราเกรงว่าจะไม่ได้”“แต่ผมอุตส่าห์มาตั้งไกลขนาดนี้แล้ว”“ถ้าเช่นนั้น ก็ฃอให้เดินทางกลับโดยสวัสดีภาพ”“แล้วจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ”“ให้เป็นเรื่องของประสบการณ์ก็แล้วกัน ขอให้โชคดี”“เถอะครับ ช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ”“ขอยํ้าอีกครั้ง ขอโทษ ไม่ได้” ทันทีที่พูดจบ นกฮูกก็บินกลับขึ้นไปเกาะกิ่งไม้ตามเดิมปิงอายุยังน้อย และเพราะความอ่อนวัยของเขา การเช้าชี้จึงเป็นธรรมชาติส่วนหนึ่ง คำปฏิเสธของคนอื่นใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่จะให้ยอมรับกันได้ง่ายๆ เขาจึงขอร้องอีกครั้ง รู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นกำลัง “ไม,”ปิงไม,ยอมลดละ ยังวิงวอนอีกครั้ง“ไม่”แล้วเขาก็อ้อนวอนอีก“ไม่ได้”ขอร้องอีก“ไม,”ฟูมฟายก็แล้ว“ไม่”ตะล่อมก็แล้ว“ไม่”กราบกรานกันก็แล้ว“ไม่”เมื่อนกสูกยืนกระต่ายขาเดียวเช่นนี้ ปิงกลั้นใจพร้อมกับเรมกระโดดขึ้นๆ ลงๆ ไม่ใช่เพราะความหงุดหงิดอย่างที่คุณๆ อาจจะเข้าใจกัน สิ่งที่ปิงกำลังพยายามจะทำด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มีอยู่คือ กระโดดขึ้นไปเกาะกิ่งไม้ที่นกฮูกกำลังเกาะอยู่

ไม่ว่าแขนขาจะเหนื่อยล้าลักเท่าใดก็ตามแต่ปิงจะไม่มีวันยอมแพ้เป็นอันขาดเขาค่อยๆ ไต่ระดับความสูงพร้อมกับการกระโดดแต่ละครั้ง และแต่ละครั้ง ก็เข้าใกล้นกฮูกเข้าไปทุกที ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าปิงไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แต่ไม่ว่ามันจะมาจากไหน เมื่อเวลาผ่านไปสองสามชั่วโมงปิงก็เริ่มอ่อนแรงลงทุกขณะ  เครื่องไล่หนูบนฝ้า แต่คราวนี้จะไม่มีการเปลี่ยนใจอีก การกระโดดทุกครั้งของปิงทำให้ขยับตัวสูงขึ้นไปทีละนิดและ,นั่นเป็นสิ่งที่ปิงทำเกือบทั้งคืน เขาเผ่ากระโดดอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้ เป้าหมายคือ กิ่งไม้ที่นกฮูกเกาะอยู่นกถูกไม่ได้ใส่ใจ แต่มัววุ่นอยู่กับการตกแต่งขนเป็นครั้งคราว จนกระทั่งการกระโดดครั้งสุดท้ายที่เหมือนปาฏิหาริย์ ปิงขึ้นไปเกาะอยู่บนไม้กิ่งเดียวกับนกถูกจริงๆ“ทัศนคติเท่ากับความสูง” นกถูกกล่าวในที่สุด“ว่าไงนะ”“อืม นั่นน่ะสิ”แล้วนกฮูกก็บินถลาลงไปสู่พื้นเบื้องล่างท่ามกลางสายหมอกของยามราตรี ปิงกำลังหอบอย่างแรงจากการที่ต้องใช้พลังไปมาก จากนั้นจึงกระโดดตามลงไป“สนุกดีนะ” ปิงพยายามติดตลก แต่กำลังหอบชนิดซี่โครงบานทีเดียว “ตั้งแต่ผมมาที่นี่ยังไม่เคยต้องกระโดดอะไรมากมายขนาดนี้มาก่อน”“เรายอมรับในความบากบั่นของเจ้า” นกฮูกลงความเห็นปิงจับนํ้าเสียงของนกฮูกได้ว่าใจอ่อนลงไปบ้างแล้ว “เอาละ ถ้าความพยายามเป็นสิ่งที่จะช่วยให้ผมใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมาย นั่นก็เป็น  ปีน ฒนัปิยใฒระมหัศปิรรย์สิ่งที่ผมจะทำ”“ความพยายามเป็นความแตกต่างระหว่างความมุ่งมั่น และการขาดความมุ่งมั่น” นกฮูกตอบ“หมายความว่าคุณยอมสอนผมแล้วใช่มั้ย” ปิงถามด้วยนํ้าเสียงลงโลดนกฮูกมองปิงแล้วกล่าว “เรายินดีที่จะใช้เวลาตามลำพังโดยไม่มีใครมารบกวนมากกว่า แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามีคนเคยพูดไว้ว่า “เมื่อนักเรียนพร้อม  ไล่หนุและแมลงสาบ ครูก็จะปรากฏตัว”หัวใจของปิงพองโต เขาเข้าใจข่าวดีทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นการที่ไม่ต้องเดินทางตามลำพังเป็นความรู้สึกที่น่าตื่นเต้นไม่น้อย “ผมไม่ทราบว่าจะขอบคุณอย่างไรดี”“ถ้าอย่างนั้น เราก็มี'จุดเริ่มต้นที่ดีแล้วล่ะนะ เอาเป็นว่า ตอนนี้เราไม่อยากเห็นหน้าเจ้าเลยแม้แต่น้อย เจ้าต้องใช้ความเงียบเพื่อค้นหาไฟปรารถนาในใจของเจ้า เป้าหมายที่แท้จริง และหัวใจของเจ้าเอง”

วิธีไล่หนู